Numer identyfikacyjny VIN jednoznacznie identyfikuje każdy pojazd wyprodukowany na świecie.
Identyfikacja za pomocą 17-znakowego numeru VIN stosowana jest na świecie od lat 80. (wcześniej było 13 znaków lub mniej) i pozwala określić producenta pojazdu, rodzaj nadwozia, model, silnik, skrzynię biegów, a także numer produkcyjny. Do kodowania używa się cyfr 1234567890 oraz liter ABCDEFGHJKLMNPRSTUVWXYZ, a więc wszystkich poza I, O i Q. Warto o tym pamiętać, bo gdy w VIN pojazdu znajdziemy te litery, numer jest podejrzany.
Numer VIN – wybity lub znajdujący się na trwale przymocowanej tabliczce znamionowej – umieszczony jest wewnątrz nadwozia. Powinien być napisany w jednej lub dwóch liniach w sposób ciągły (a więc bez pustych miejsc), przy czym żaden z członów nie może być podzielony. Niektórzy producenci aut stosują dodatkowe zabezpieczenia numeru, dodając na jego krańcach swoje znaki. Np. Fiat i Ford używają w tym celu pięcioramiennych gwiazdek, Opel gwiazdek czteroramiennych, a Mercedes, Peugeot i Renault swoich znaków firmowych.
W kombinacji znaków – liter i cyfr – wyróżnia się trzy człony. Pierwsze 3 znaki to człon WMI określający światowy kod identyfikujący producenta. Kolejny człon, nazywany VDS zawiera 6 znaków (od czwartego do dziewiątego) i określa ogólne cechy pojazdu. Natomiast ostatnia grupa 8 znaków (od dziesiątego do siedemnastego) tworzy człon VIS identyfikujący pojazd. Zawiera zakodowany rok jego produkcji (lub rok modelowy), zakład, w którym powstał oraz numer seryjny.
W
określaniu producenta (kod WMI) panuje spora dowolność Poszczególne
modele danej marki mogą powstawać w fabrykach znajdujących się w
różnych krajach i np. zaznaczają to Japończycy (w Toyocie JTX oznacza
Japonię, SB1 Wielką Brytanię, a NMT Turcję), w Hondzie – JHM to
Japonia, SHH Wielka Brytania, 1HG – USA, w Nissanie JN1 znaczy Japonię,
a SJN Wielką Brytanię). Większość europejskich producentów w kodzie WMI
umieszcza tylko symbol państwa, w którym mieści się „centrala” marki,
nie uwzględniając rzeczywistej siedziby fabryki produkującej dany
model. I tak np. Fiat stosuje oznaczenie ZFA do wszystkich swoich
samochodów (również tych produkowanych w Polsce), podobnie robią Opel
(WOL), Renault (VF1) Peugeot (VF3), Citroen (VF7) czy Volkswagen ( WVW,
WV2) i Mercedes (WDB i WDC).
Człon VDS zawiera w sobie takie
dane jak konstrukcja samochodu, rodzaj nadwozia, rodzaj i odmiana
silnika, układ przeniesienia napędu.
Rok produkcji pojazdu – dziesiąte pole w kodzie – szyfrowane jest literami według schematu: 1980 – A, 1981 – B, 1982 – C itd. do roku 2000 oznaczonego literą Y. Od roku 2001 zaczynają się cyfry. 1 oznacza rok 2001, 2 – rok 2002 i tak jest do roku 2009 z cyfrą 9. Od przyszłego roku znów zaczną być stosowane litery, a więc 2010 r. będzie sygnowany jako A.
Warto wiedzieć, że w Fordach rok produkcji auta znajduje się w 11 polu. Inni producenci umieszczają tu zazwyczaj oznaczenie zakładu montującego pojazd. Inna praktyczna uwaga – za rok produkcji pojazdu często bywa uznawany tzw. rok modelowy.
Dokładne rozkodowanie numeru VIN na ogół przekracza umiejętności osób nabywających samochody. Przed kupnem samochodu warto spróbować sprawdzić szczegóły VIN, korzystając z wyszukiwarek.
